Düþünüyorum da anne…. Topraktan yaratýlmýþ, hiç deðeri olmayan, Bir insan mýyým? Kimim ben?
Bakýyorum gökyüzüne Yýldýzlarý görüyorum, Bir yanda ay, bir yanda güneþ. Yeryüzüne bakýyorum… Daðlar var, denizler var anne. Her þeyi, hepsini görebiliyorum Ve her þeyi seviyorum Anne ben kimim?
Yürüyorum insanlara doðru Sevgi dolu, aþk doluyum. Sað elimde güller var, Sol elimde karanfil Daðýtýyorum herkese bitmiyor Onlar her þeye deðmez mi? Yüreðimi, sevgimi, canýmý dahi verebilirim Ama kimse anlamýyor beni, Hiç kimse……
Türkü dinliyorum Bir yanda yürekleri daðlayan sesiyle Mustafa Yýldýzdoðan söylüyor Bir yanda içime köz düþüren Kuzeyin Oðlunu dinliyorum anne Ve…. ve þiirler okuyorum Þair ruhumu sevgi dolu sözlerle süslemek için Vatan sevgisiyle dopdolu Necip Fazýl Kýsakürek’ten Diðer bir sayfada Nazým Hikmetin memleket þiirleri Baþým dönüyor anne… Söylesene anne ben kimim
Öyle ya…. Senide anlýyorum Kim bilir……… Kim bilir bu soruyu kaç kez Sende kendine sormuþsundur Öyleyse en iyisi susmak de Bir þey bilmemek Anne ben senim.
Ýsmet BOZKURT (Dilsiz Kalem)
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsmet Bozkurt DilsizKalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.