Sesler öleli epey olmuþ, Ak düþmüþ gözlerine gecenin, Pervasýzca tutulmuþ rüzgara, Kýrýk ve sefaletin eteklerinde… Gece ki aðlar… Üryan bir diyarýn içine…
Kötülük sessizliði bu, Acý ve keder kokulu yerde, Geceler; Huysuz ve azgýn… Seslerin ölümü kadar azgýn…
Hiçbir bakýþ anlamaz ötekini, Gözlerin görmediði olur mu hiç? ….
Sesler öleli epey olmuþ… Gözler görmeyeli gönüller üvey… Ve kaç yetim býraktý kim bilir ardýnda gece? Bitmez yaratýlanýn yaratýlmýþlýk çilesi. Nasýl da sesleri öldürdü gece!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nrdeniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.