Kalemim Yazdýðý Yeri Yakar;
Kaðýtlar Dayanmaz Duygulara.
Gözyaþý Söndürür Yaktýðý Yeri,
Bulamadým Hayatý Hayalimdeki.
Yazýnca Duygular Nükseder ;
Acýlar Körüklenir.
Sen Söylemesen Bile Derdini,
Gözlerin Seni Ele Verir..
Düþüncelerimin Düðmeleri Tek Tek Sökülür,
Hülyalý Bakýþlar Baþlar Duvara Karþý.
Olamassýn Hiç Bir Tabut;
Mezar Taþý Bile Sana Karþý!
Güneþe Baktýðýn Zaman Parlamaz Senin Ýçin;
"Karamsarlýk" Ýþlemiþtir Ruhuna,
Hangi Ýnsan Yanmaz ki,
Nice Dertler Uðruna.
Nefes Aldýðýn Zaman Boðulursun,
Husumet Beslersin Kendine Karþý.
Biçare Olma Bütünüyle,
Baþarabilirsin; Yýk Karþýndaki Duvarý.
Ellerine Bakma,Yumrukla Olmaz.
Kafanýn Ýçindeki Altýn Madenini Ýþle.
Aklýnýn Raylarýndan Çare Treni Geçsin,
Bin Ýþte Yolun Sonuna Varýrsýn Sen Bu Gidiþle.
Zifiri Karanlýk Ýçinde;
Göremediðin Bir Iþýk Hüzmesi,
Sana Deva Olacak,
Durma, Koþ Hadi!
Çarenin Özkütlesi Çöktü Tabana;
Hiç Bu Gözle Bakmamýþtýn Bu Yola.
Kendinle Savaþtýn Bu Dünyada,
Hangi Tarafta Cephe Aldýn?
Meçhul Geldi Bu Soru Sana da.
Tamda Ulaþtýn Demiþtim,
Kahrolasý Bir Uçurum;
Seni Öylesine Çekiyor ki,
Ýçinde Melankoli Denizi.
Sen Boðuluyorsun O Denizde,
Nikotin Ýçindeki Kalpler Gibi,
Kusura Bakma Ýçimdeki Ben;
Kurtaramam Artýk Seni.
FURKAN TOPAL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.