kuru yapraðýn çýrpýnýþý dal öksürüðünde
ecel komasýnda huzurun sesi uzaklarda
üzerimde buzlanan nehirlerin açtýðý
uçurum dibinde filizlenen yaðmurun ýslýðý
suskuya bürünen uðultulu bir göç öyküsü
zaman
gözlerimden uzayan kaderin çile esvabý
bedenime giydirdiði yoklukla harlanan yangýn
ruhumu gömsem mevsimlere saklasam kalbimi
yine de düþer hiçliðin kuyusuna etlerimi çekiþtirir zebaniler
lime lime dökülen dilimden susmaz hiç firkatýn çýðlýðý
söyle hangi günahýn vebaline
yangýným karanfil
hasret çýkrýðýndan çile çile dökülürken sevda
bozkýrlarýn uluyan güneþi þafaðýn serin ensesinde
vurgunum göçgün yýllarýn elinde ziyan ömrüme
ah! karanfil taþýn çatlayan dudaðýna bak hep uzakta aþk
ateþlere boðulur dilin sancýlý öykünüþü
döne döne boþluklar sarýyor ruhumu
imbat akþamlarýnda yaðan inceden
inceye aðan sýzý ah!
daðýlmalardayým
ruhumda
saydamlýðýna bürünmüþ rengi çalýnmýþ sevinçler
siyah beyaz þehirlerin konakladýðý yollara güneþin þavký küsmüþ
yalnýzlýðýn feryadý sürgün tenime mühür kimse halim anlamaz
acýnýn saðanaklarýna talip gözyaþým ýraklarda vuslat
ah ! mecalsiz dizlerimde afyon sarhoþluðu
varacaðým son neresi söyle karanfil
sustukça
baðrýmda çöreklenen gölgelerin vehameti çöker pencerelere
zahiri batýne gömen ahvalin yükü aðýr nasýl taþýyayým
yüküm üstüne yük biner yorgunum be karanfil
ah! yâr
sonbaharýmýn güz yapraðýydýn
ahýný aldýn aþkýn isyaným büyük hasretinden
burulsun boynu güllerimin zeval duymam derdime ne gam
kanata kanata aþký unutur kalbim yokluðuna alýþýr elbet
sorma hiç gönülgâhýmýn içli öyküsünü iz býrakmaz
sisli yollara daðlara taþlara
tutunma artýk
buzlanan kirpiklerime
bir baþýna gücüm yetmiyor sana sevda
gece boydan boya yýldýzlar küle dönse sönse evrenin ýþýðý
yine de gözümün göðünden vuslatý salkým salkým aðlatýrým
içimdeki hicran yaðmurlarý coþkun sele durur durduramam
sonsuzluða savrulup giden ateþlere kýzýlca kýyamet koþan
t e n n u r e n i n yýrtýk eteklerinde çevrile çevrile yitip
toz olurum bana v e h i m etme a þ k
ayþe uçar
06102023
17:30