insan býkýyor kendinden
aynaya bakýp bakýp
hep ayný sureti görmekten
belki bedenim de býkmýþ
usanmýþtýr ruhumdan
yeter artýk huyundan
bi durulmaz suyundan
bazen kýskanýyorum seni
ne kadar þanslý diyorum içimden
dilediði zaman býrakýr
çýkýverir içimden
oof of
çan sýkýntýsýndan çalýnsýn istiyorum ki
-lise çaðýna dönsün caným
belki zil çalar eteði
tutuþurken canýn
ah sevgilim
gün gelip yok olacaðýz diye mi vazgeçtin
var olma çabamýzdan
keþke söküðün olsaydým
kaçmadan çorabýndan..