UTANIYORUM ÇOCUK

Hangi mevsime dokunsam, ellerim titriyor
Yorgun bir hazan dökülüyor avuçlarýma
Ve her özlem, bir baþka yanýyor içimde
Ben koca þehrin, en kalabalýk yanlýzý
Sürgün yemiþim, hainmiþim öyle diyorlar
Oysa ne çok sevmiþtim herkesi
Sisli bakýþýmda, ne hayaller kurmuþtum
Kýzlar ve oðullar büyüttüm
Türküler yaktým, þiirler yazdým
Bakma yüzüme çocuk bakma utanýyorum

Gözlerin deniz içmiþ sanki, mavi mavi bakýyor
Utanýyorum bakýþýndan çocuk, biraz da korkuyorum
Öyle mahsun bakma, ciðerimi deliyorsun
Yýllarýn tortusu sinmiþ ihtiyar yüzüme
Dokuma çocuk, ellerin üþür korkarsýn
Þimdi boþ bir çukura býraksam kendimi
Týpký sahip çýkýlmayan, bir ceset gibi
Üzerime bir parça toprak, atarmýsýn çocuk

Gün ýþýðý dokunuyor gözlerime bakamýyorum
Sabahlardan kaçýyorum çocuk
Uzun yýllar ve can yoldaþlar býraktým ardýmda
Direndim çocuk hiç yýlmadan direndim
Yeni bir dünya yeni bir düzen için
Korkmadan büyüyen çocuklar için
Tertemiz pýrýl pýrýl bir gençlik için
Hak için halk için helal ekmek için
Aydýn ve özgür yarýnlar için direndim
Þimdi sen gökyüzü yutmuþ gözlerinle bakma bana
Ne olur çek mavi bakýþýný utanýyorum çocuk

Beþir Çitak
Sosyal Medyada Paylaşın: