BİZİ AFFETMEYİN ÇOCUKLAR

Oysa ki doðmanýzý biz istedik
Daha en baþtan size yalan söyledik
Dünyaya sadece bizim yalanlarýmýzla baktýnýz
Birde yaþamýn öteki yüzü var, bunu söylemedik
Dostluðu anlattýk uzun uzun
Paylaþmayý, saygýyý sevgiyi öðrettik
Çiçeklerin güzelliðini, meyvelerin lezzetini
Helal sofranýn bereketini öðrettik
Oysa ki açlýk var, yokluk yoksulluk var
Savaþlarýn ortasýnda kalan küçük ölümler var
Kanla sulanan topraklarýn çürük meyveleri var
Koca bir cehennemi size cennet diye sevdirdik
Tanrý bile lanet yaðdýrýr üstümüze
Ne olur bizi affetmeyin çocuklar
Býrakýn kahrolalým utancýmýzdan

Oysaki çocukluðunuzuda kirlettik yalanlarla
Masallar anlattýk size, pembe mavi ve beyaz
Oyunlardan bahsettik size, körebe ve saklambaç
Ama sokaklarýn tehlikesinden hiç bahsetmedik
Namussuz gözleri ve kaný bozuklarý anlatmadýk
Oysaki uçurtma uçurtmak istesen
Kuyruðu tel örgülere takýlýp kopacak
Kaðýt gemi yüzdürecek bir dere bir ýrmak yok
Kuruttular delikli taþ ve çýrçýr deresini
Bazýlarýnýz yol kenarlarýnda mendil satacak belki
Bazýlarýnýz kurumuþ bir göðsü emecek çaresiz
Dilenci olacak bazýlarýnýz insaf dilenecek insanlardan
Bazýlarýnýz belki açlýktan ölecek
Ne olur bizi affetmeyin çocuklar
Býrakýn kahrolalým utancýmýzdan

Serpilip büyüyecek, sevdaya düþeceksiniz
Mecnun ve leyla ferhat ve þiirini anlattýk
Ama kavuþmadýklarýný size anlatmadýk
Büyüyecek koca insanlar olacaksýnýz
Hakký, hukuku anlattýk adaleti, merhameti
Ama size zindanlardan bahsetmedik
Ýþkenceleri bilmiyorsunuz esareti öðretmedik
Yýldýzlarýn güzelliðini anlattýk size
Gökyüzündeki ayýn ihtiþamýndan bahsettik
Ama gecelerin kör karanlýðýný anlatmadýk
Aðrýlarý sancýlarý hiç bilmediniz
Belli saatlerde dökülen saðanak gözyaþlarýný
Kulaklarý yýrtarcasýna yükselen çýðlýklarý bilmediniz
Ne olur bizi affetmeyin çocuklar
Býrakýn kahrolalým utancýmýzdan

Oysaki gençliði anlattýk size þöyle dalyan gibi
Ýyi kalpli amcalarý mavi yürekli abileri anlattýk size
Ama yaþadýklarý zülmü hiç bilmediniz
Dövüldüler, sürgün edildiler, yitip gittiler
Size yaþlanmaktan hiç bahsetmedik
Çaresizce pencereden uzayýp giden yollara bakacak
Nefes almak bile aðýr geçecek yaþlý bedeninize
Yanlýzlýðýn en has halini hiç bilmediniz
Bir gecekondu odasýnda bir baþýna kalacaksýnýz
Keder vuracak çatlamýþ yüzünüzün çizgilerine
Hüzün türküleri çarpacak ýslak kirpilerinize
Kimseye sezdirmeden hissettirmeden
Yana yana tutuþa tuþa bir baþýnýza öleceksiniz
Ne olur bizi affetmeyin çocuklar
Býrakýn geberelim utancýmýzdan

Beþir Çitak
Sosyal Medyada Paylaşın: