BU BEN MİYİM O SEN MİSİN
Buz kesen bir yalnýzlýk var bu akþam
Ýçimi üþütüyor üstüme gelen karanlýk
Hiç geçmiyor sensizliðin hicran titreyiþleri
Adýný dilime astým, bilmiyor baþka kelamý
Kasýrgalar koptu sen gideli penceremde
Çözmek istedim sana uzanan yollarýn düðümünü
Çözdükçe bir kördüðüm içine ilikledim duygularýmý
Buz kesen bir yalnýzlýk var içimde
Sen gideli geçmedi üþümelerim
Özledim seni
Özledim ; babam gibi, çocukluðum gibi
Pembe yaðmurlar gibi
Serin rüzgarlarýn getirdiði leylak kokusu gibi
Duyamadým sensiz hiç bir mutluluðu
Mevsim sonbahar
Hasretin
Karanlýklar gibi çöktü yalnýzlýðýma
Dilimde hiç durmayan
Dilime hep dolanan
Bir senin adýn... bir sen
Güneþ gibi doð karanlýðýma
Bitsin bu hasret !
Kýþ gibiydi o gidiþin
Romanlaþtý bu bekleyiþ bende
Bir gözyaþý, bir þiir, bir þarký gibi
Okumayý unuttum, gökyüzüne bakmayý
Býraktým bir tarafa her görevimi
Seni andýðým kadar anmadým
Beþ vakitlerimi
Ben hesaplarýmý nasýl toplarým
Çözemiyorum bu denklemleri
Arzýn yedi kýtasý duydu sen çýðlýklarýmý
Yüreðim ezilir, susar özleminle
Kimseler bilmez, kuyularda boran
’ Ne olacaksýn’ diye sorulurdu
Bu hayat yolunda hep herkes
Sen sevmelerimi unutmuþ muydum ki ?
Her yönüm kapandý ýþýklara
Gel karanlýðýmda koyma beni
Kör kuyulara döndüm bir baþýma
Kalsaydýk hiç ayrýlmasaydýk
Dizlerinin dibinde
Savrulduk... gurbet dedik
Vatan uðruna terkettik
Vatan’ýn içindeki akrepleri bilemedik
Yine de bu vatan bizim ya
’ Korkma Sönmez Bu Þafaklarda Yüzen Alsancak ’
Hüsran
Ayrýlýklar geldi cümle sokaklarýma
Yalnýzlýðýn abidesi benim, sen gittin diye
Seneler bir tesbih gibi çekiliyor elimde
Sen ey siyah gülüm
Yedi verenler gibi açýlýrýz
Kavuþursak !
Günay Koçak
5. / 10. / 2023
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.