GÖZLERİNİ BANA HASRET BIRAKTIN

Seni arýyorum
Yoksun nereye baksam
Sonra bir þeyler geçiyor içimden
Aðlamaklý
Düþünüyorum da neden ayrýldýðýmýzý
Evimizin o uzak sokaðýnda
Yürüdüðümüz geliyor aklýma
Sonbahar renkli
Buruk acýlar filizleniyor yüreðimde
Þairce hayaller koþturuyor gözlerimde
Yoksun ya hüzünler kol geziyor içimde

Ayrýlýðýn gri bir akþam üstüydü gözbebeklerimde
Hele o perdeleri çekilirken evlerin
Iþýklar yeni baþtan yanarken sokaklarda
Yuvasýz bir serçe kadar mutsuzdum
Bir ayrýlýk çarþambasýydý, aylardan ekim
Son kez bir mektup yazmak istedim sana
Neler söylemek istiyorum , neler
Ne yazýyor kalemim
Yalnýzlýðýmla bilsen
Bir dünya kuruyorum, içime ve sana küskün !

Anlýyorum
Ellerimi de terketti gidenler
Kimsesizliðin kahreden acýsý yüreðimde
Ne kadar uzakta olsan da
Her aným... her düþüncem seninle
Yüreðime ekilmiþ çiçeðimsin... menekþem

Þimdi yapayalnýzým o sokakta
Yalanlar girse, riya girse, sen bilmezsin
O taþ duvarlarda kendince
Ayrýlsakta
Her an yanýmda; sesin, kokun, nefesin
Tüm anýlarým hep senden yana
Ama sen
Gözlerini bana hasret býraktýn
Öpmek istiyorum ellerini , aðlamak doyasýya
Tut ki birtanem
Kim demiþki sana benden ayrýsýn diye
Sen her zaman benimlesin, bendesin

Günay Koçak

4. / 10. / 2023

Sosyal Medyada Paylaşın: