Sargýsý yok! Çaresi yok! Ama, sebebi var! Hiçbir zaman yanýnda olmayacak birinin, hep aklýnda olmasý ne kadar üzücü! Ýþte, hayatta en zor olan þeylerden biri de... Ýnsanýn, kendi kendini teselli etmek zorunda kalmasý! Evet! Ýnsanoðlu o kadar, çaresiz... O, kadar aciz ki... Bu durum karþýsýnda da... Çare ararken Avuç içlerimden... Yaradana sýðýnýr... Yalvarýr! Yakarýr! Aðýzdan çýkan! Arþa yükselen... Kalpte saklý duran o kadar çok yaralý dualar var ki… Merhem niyetine ellerini yüzüne sürebileceði bir "Aminin’dir!’ Boynu bükük insanoðlunun bu durumu iç burkar... Ahlar! Vahlar ile! Gözlerinin içinde bir akarsu oluþur! Göz kapaklarýný bir açsa... Yüzü sular altýnda kalýr... Ýþte aþkta çaresizlik bu! Ýþte aþkýn tokatý bu! Aþkla þakla olmaz! Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dinçer Dayı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.