ÇARESİZ AŞKLARIN SON BULACAĞI BİR  DÜNYA  İSTİYORUM ARTIK!

Yalnýzlýðýn o, küf kokan, kayip mahzenlerin de!
Ciðerim verem oldu!
Bedenim kavruldu, aþkýn sönmemiþ közünde!
Acý çekmek var sevdanýn özün de!
Seven insanýn yalan olmaz sözünde!

Onun için...
Sen sevda acýsýný, bilemezsin!
Çünkü!
Býçak sýrtý kederde aþký yaþamadýn!
Benim gibi, sevda denizinde!
Hiç çaresiz kalmadýn!
Aþk ateþinin üzerine, umudunu, derman diye örtmedin!
Sevdanýn korlarýný, þifa diye sarýlmadýn!
Hüzün çýkmazlarýndan boþluklara düþerken...
Tutunacak bir el!
Bir dal arayýþýna girmedin!
Aþkýn uçurumunda yârdan imdat beklerken,
Bin parçaya bölünüp, topraða daðýlmadýn.
Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın: