AYÇİÇEĞİNİN SÜKUTU

AYÇÝÇEÐÝNÝN SÜKUTU
Kýyýya vurmuþken yalnýzlýðýmýn çaðrýsý, çakýl taþlarý dokunur yüreðime.
O demde üvercinkalar konar kaya diplerine.
Yalnýz ben miyim gökyüzünün altýnda ezilen, ben miyim yosunlara tutunan.
Ýnsan dersin, beþerdir, þaþýrýr, yanýlýr ve de kýrýlýr.
Dalýndan kopan incecik yaprak misali savrulur rüzgarda.
Uçuruma gelmiþken sayha sayha süzülür dualarýn yankýsý.
O dualar ki sonsuz rüyalara uzanýr.
Ýnsanýz iþte gül dikene meftun, yýldýzlar göklere asýlý, umutlar yarýnlara…
Sonsuzluk kervanýna katýlýp valizimde anýlarýmla uzaklaþmak,
Gözlerime doldurduðum hüzünlerimi sýkýca sarýp tozlu topraklara karýþmak,
Ne kötüdür zamanýn emanetini sýrtýnda taþýmak,
Benliðin kemendini kýrýp aleme sýðmamak;
Ýþte o zaman sen, sensiz kalýrsýn, uzanýrsýn göðe.
Sen bir muamma deðilsin ey insan!
Sen keþfi beklenen bir sevgisin.
Sevgidir dünyanýn yaratýlýþ gayesi.
Bir damla düþer okyanusa.
O damlanýn yolculuðudur ademe ve dünyaya uzatan.
Sürgün ömrünü adarsýn, gözyaþlarýyla damýtýrsýn sabrýný.
Sabrýn adý aþk olur, odur anahtarý, ulaþýlmasý zor kapýlarýn.
Kapýyý açar mý bilmem?
Dileklerini bekletirsin demlendikçe dua olur.
Ne zaman avuçlarýma düþer aminler?
Kapý açýlýr elbet, açýlmazsa imtihanýn olur.
Yine de ellerim tokmaðýndan ayrýlmaz gözlerinin izdüþümü altýnda…
Özlemle bekleyiþim umudumdur.
Her umut yoldaþ, her dert aþina ruhuma...
Sarý sýcakta yanarým, piþerim,
Gönlümün köþkünde beklerim seni.
Çilesini çekerim; dert demem, bülbüle demem, güle söylemem.
Saklarým, serde yiðitlik…
Can dayanmaz mý, dayanýr elbet.
Kalemim sýðmaz ki mektuplara, girmez ki her zarfa.
Selam ey güvercin!
Mektubum kara yazýlýdýr, okunmaz.
Gözlerimden birkaç damla yaþ götür.
Ey dost! Bana selam et bir yurdum olsun.
Kaybolmuþ yeryüzünü getirsen avucuma.
Bir aðacýn içinde büyütsem seni.
Buðday tanesinde bir çorak tarlam olsun,
Seni bir buluta gizlesem,
Yüzüstü dökülürsün yaðmurun sesinde.
Yayla dumanýnda sisli yüzünü görsem bir kere
Güneþ doðar gözlerime bir asýr öteden.
Gece ýlýk, kalbim soðuk…
Hayat denen o menzil yitiyor ellerimde.
Zamanýn içinde akýp giden sen, zihnimde kýrýlan zincir sen…
Yelkovanlar akreple mücadele halinde.
Takýlmýþsýn saniyelere
Aþkýn ruhun içinde yýkýlmýþ.
Sýzlamaz mý bedenin?
Baþýboþ martýlar boþ hayallerimize konmuþ.
Yüreðimin notalarýnda bir gül bestesi solmuþ.
Vefasýzlýk yaprak yaprak açýp gülün orta yerinde oturmuþ.
Bülbül güle ulaþmak için yüreðini kanatmýþtý oysa.
Ey can! Bense sineme bir gölgelik ararken
Yapraklarýný güneþe asan, mýsralarýna damlayan ayçiçeði oldum.
Nazenin çiçeklerine göz diken serçeler acýtsa da
Ayçiçeði boynunu bükmüþ ruhumun týlsýmýnda...
Ayçiçeði sükuta ermiþ,
Ýkranýn sýrrýnda okudun mu, yoksa duydun mu?


ÝMRAN YÝÐÝT

Sosyal Medyada Paylaşın: