SEN

Sen, sahte saltanatýn son sarayý!..
Suskunca sonbahara savrulup,
Sesini sessizliðe sattýn...
Soysuzlar, sevdalarýn sýcaðýnda, soðuk sularla suratýmý sývazladýlar...
Sonra saat saat, saniye saniye sabrýmýn sýnýrlarýný sýnadýlar...
Sefildim, sahipsizdim!..
Sakýnmadan sakin serüvenimin, soluk soluða sallanmasýný sadistçe seyrettin...
Senelerce sinemi sýzlattýn, süslü sözlerinle, sözde sevginle...
Sarhoþ sayfalarým saðda solda sürüklenince sustun sinsice...
Sonunda sardýn saf sabahlarýma sorgusuz suâlsiz simsiyah sitemleri...
Sen, sayýsýz sýrlarýmýn sefiri; saadetimin selasý!..
Sana son sefer soruyorum!
Susma!..
Sanki söylenmeyi mi seviyorum?
Seni sebepsiz mi suçluyorum?

Ýbrahim Halil MANTIOÐLU


Sosyal Medyada Paylaşın: