HASET

Hep ben, hep ben der durur haset
Eder karþýsýndakinle sürekli raðbet
Sen hep öndeyim en iyiyim zannet
Belki sen de bir gün baþarýrsýn ha gayret...

Karþýsýndakini suçlar kendine bakmaz
Bir kendini sanýr düþmez kalkmaz
Haklýyý haksýzý hiç terazisi tartmaz
Ha varmýþ ha yokmuþ daha da koymaz...

Özür dilemeye dili varmaz ar eder
Kendine dönüp bakmaz ki kendi bin beter
Hep karþýsýndakini acýmasýz yerer
Bu gönül ,daha kimleri kimleri siler...

Gerektiginde acýmasýz da olurum
Yüzüne lafýmý pat pat vururum
Varsa affola sana kusurum
Ama çok oldu bu laflarý yuttuðum...

Sen misin bu laflarý eden vefasýz
Tüm iyi niyetlerim sana çýkarsýz
Hasetlik hastalýðýna tutulmuþ amansýz
Rabbim býrakmasýn seni dermansýz..

Hislerim kuvvetlidir hemen anlarým
Çözüldü sayende kalemimdeki paslarým
Söylemesi ayýp bu iþten iyi anlarým
Ne dersin ,;belki bu þiirle patlarým...

Kimse rakibim deðil yarýþayým
Ben bu yolda hep tek baþýmayým
Kapandý daha da açýlmaz sana kapýlarým
Þimdi kendi yoluna hep dost sandýklarým...

Canan bunu yazdý, sor niye?
Bu hazýr sözler çok kliþe diye
Ettim seni gönlümden hibe
Bunlar döküldü kalpten dile...

Yazsam buraya vallahi destan olur
Bu þiir uzar taa Denizli’yi bulur
Yetti! Al biraz da bu þiir için kudur
Sana da diyeceðim son söz budur...

Bu þiirle ayýrdým yollarý
Hiç derdim deðil; kimin kimi solladýðý
Çok gördük böyle sözde dostlarý
Severim böyle artistik sonlarý...
CANAN KOCATÜRK


Sosyal Medyada Paylaşın: