Yalan
Gününü gün eden armutçu ayý
Arýya bal mumu ördüðüm yalan
Bel dibinde balçýk tutan tarlayý
Fillerle herk edip sürdüðüm yalan
Bir savaþým var ki, savaþtan öte
Ýþim mert olanla bulaþmam ite
Bindiðim doðrudur eyersiz ata
Yýlanla çuvala girdiðim yalan
Gözeyi baþýndan kesen muhannet
Hüdadan gayriya eylemem minnet
Gani gönüllüyüm saðlýðým nimet
Mitili ýrmaða serdiðim yalan
Görmeden bilinmez kim kimden iyi
Dostuna küsen var sevildim deyi
Çift hörgüçlü yirmi beþlik deveyi
Ekmek arasýna dürdüðüm yalan
Cehaleti gömen ýþýktýr ilim
Þeytana yoldaþtýr aldatan âlim
Sevip üzmek deðil benim minvalim
Karýncaya komut verdiðim yalan
Bilâl-i de hele, ses ver sen kimsin
Ýnsan ol, insan kal, insandý densin
Yüzüme gülenler sýrtýmdan insin
Yarensiz yaramý sardýðým yalan... Bilâl Karaman (Bilâl-i)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.