Dün geceden farký yoktu bu gecenin de farký olmadý uyku perilerinin ihanetine uðradým
ne kadar baþýmý yastýða koyup unutmak için uyumak istesem de tutarak elinden düþlerim silüetini getirdiler bana
dikenlerle doldurulmuþ yastýða sen diye sarýldým öpüp koklayamadým oturup sohbet ettik sabaha kadar meðer ne güzelmiþ seninle yanyanayken ne güzel anlaþýyormusuz birlikteyken
neler anlattýk birbirimize bir bilsen þimdi anlatýrsam biliyorum oturup da aðlayacaksýn kýyamam ki gözyaþlarýna
bak yine bir kez daha anlatmýyorum dertlerimi bize dair her ne var ise içime gömuyorum
oysa ne güzeldi ilk günlerimiz yanlýþ anlama yine de güzeliz kavgalarimýza özlemlere hüzne raðmen güzeliz
þimdi kendime soruyorum böylesi bir tutkuyla seviyorken birbirimizi nedir bitiren sevgimizi
lanet olsun gün aðardý sabah oldu perde aralýðýndan sýzan ýþýk huzmeleri alýp götürdüler benden silüetini
sen yokken kahvaltý da etmiyorum lokmalar boðazýma düðümleniyor bu yüzden çay bile demlemiyorum
elimi yüzümü yýkadým mý bilmiyorum hemen üstümü giyinip evden çýkýyorum
sokaklar boþ kimseler yok her neye dokunsam sen kime baksam sen galiba aklýmý yitiriyorum kendi kendime söylenerek doðru meyhanenin yolunu tutuyorum
ne yapayým paylaþacak kimse olmayýnca derdimi kadehlerle paylaþýyorum
gün geceye devrederken nöbeti kapatýlýyor birer birer meyhane ýþýklarý
ulan bu saatte kapanýr mý meyhane desem de nafile çýkýyorum meyhaneden eve nasýl geldiðimin farkýna varmadan devralýyorum silüetini teslim ettiðim dört duvardan
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.