Ýskelede bir adam ve bir kadýn Gözlerinde hüzün mü var Sevinç mi? Ayrýlmayý mý bekliyorlar birbirlerinden Ya da koþup birbirlerine sarýlmayý mý? Ellerinde mendil mi var Kim gidecekse ardýndan sallamaya Yoksa derin bir özlem mi var el ele tutuþmaya... Bilemedim
Ben, iskelede kalbimle vedalaþýyordum Herkesten habersiz… Kalbim; bildim bilesi ayrýlýklarýn müptelasý Dur dese… Gitme dese Bir ihtimal daha var dese Ve henüz kalbim durmadan önce -Býrak deli divane âþýk olmayý birine- “Aþka teðet geçecek kalbin” dese biri Elveda deyip Sýrtýmý dönüp gitmezdim öyle…
Kalbim paslý bir somun gibi Ayrýlýklara döne döne sökülüp gidiyor benden…
Þubat 2015- Eylül 2023
Sosyal Medyada Paylaşın:
savaş karaduman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.