ÖLÜM

Mahzun gözlerini dikmiþ tavana
Doktorlar ard arda gelip giderler
Muayene yapýp, sükutla ona
Yapýlacak bir þey kalmadý derler

Hastane, bir baþka hüzün gam kokar
Hastalar bir yandan bir yana akar
Yavrusu çaresiz anneye bakar
An be an sönmekte gözünde ferler

Ruhumda tarifsiz müthiþ fýrtýna
"Ölüm ne demektir?" Soruyor bana
Bet beniz sararmýþ, solgun alnýna
Çöreklenmiþ gibi sonsuz kederler

Öksüzdü garibim, gün görmedi hiç
Damý delik deþik evleri kerpiç
Gülmedi hiç yüzü tatmadý sevinç
Bir türlü garibi salmadý þerler.

Kahreden bir korku, afaký sarar
Hýrýltýsý yer yer sükutu yarar
Gözleri meçhulde bir þeyler arar
Sanki ürpermekte semalar, yerler

Hýrýltýlar biter, soluðu salar
Zavallý sonsuz bir uykuya dalar
Ruhumu derinden alevler sarar
Gözümüz kan aðlar, yürekler terler.

Bayram Ali Bülbül
Sosyal Medyada Paylaşın: