Eylül Biterken
1
Bir Eylül daha bitiyor
Bu dilsiz evin sessiz odalarýnda yalnýzým...
Müzik seçiyorum, mevsimi anlatan
Tesirli iþliyor içime
Hüzün veriyor
Bani alýp götürüyor bu gevrek ses
Kopuyorum mekândan
Dalýp gidiyorum…
Kendimden baþka varacak yerim yok
Düþ/üyorum içime
Eski zamanlara, geçmiþe, anýlara…
2
Giderken
Kaç zaman önceydi anýmsamýyorum artýk
Gün batýyordu, akþamüstüydü
Adým adým kopuyordum senden
Eksiliyordu o þehir
Uzuyordu içimde yol
Rezil bir aðrýyý yaþýyordum
Acý, bir hançeri gibi yerleþmiþti kalbimin üstüne
Azalýyordu yüzün…
Silüetin akarken akþamýn içine
Bir adým daha kalsýn diye yüzün gözlerimde
Sýrtýmý hiç dönmeden sana,
gerisin geri yürüdüm, adým adým gittim
Geçtim þehirleri bir bir…
Kaç yer geçtim sayamadým
Uzak ve yakýn artýk farksýzdý birbirinden
Olmadýðýn her yer yanýmýn en uzak yeri…
3
Penceredeki esinti iþliyor tenime
Ürperiyorum biraz, beti benzi solmuþ duvarlarýn sessizliði içinde uyanýyorum içime sývanmýþ dalmýþlýðýmdan
...
Yaðmur da gecikmiþti
Uzuyordu topraðýn susuzluðu
Sanýrým yaðmurun Eylüle nispetiydi ki,
mevsimin ilk yaðmuru çiseledi Eylülün bu son gününde…
Serpiþtirerek geçen ve yüzümü ýslatan yaðmur
insana yaþama sevinci veren topraðýn o dayanýlmaz kokusu ile bir teselliydi sanki Eylüle...
Gözlerim askýda duran hâki hýrkaya iliþiyor
Bana baktýðýný hissediyorum, üzgün üzgün bakýþýyoruz
Kalkýp alýyorum, dokunuyorum
Ýçinden tarçýn kokulu sonbahar yayýlýyor
...
4
Akþam evrilip gömülüyor kül yüzlü geceye
Ay gizliyor yýldýzlarý þavkýnýn ardýna
Saatler akýyor zamandan
Zaman
akýyor yüzümden
saçlarýmdan
alýn çizgilerimden.
Ýçimizden...
Bak
Eskiyoruz biraz daha
Yýllanýyor yokluðun
Bak
Özleminin en kesif yerinde
Bir Eylül daha bitiyor yine
Bak
Biz bitiyoruz bir kez daha Eylül biterken…
“Eylülde gel”
Ýmkân/sýzým
Eylül biterken…
30.09.2023 20:00 -23:30
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.