KÖY OKULLARI

KÖY OKULLARI
Yusuf Yýlmaz
Bir çobanýn yanýk kaval sesiydi
Hiç gitmez kulaklarýmdan!
Gözlerimi yumunca öper beni
O güzel duygular.
Berrak bir su gibi ruhuma akar da akar...
Çiçek çiçek, ýlýk ýlýk…
Benim ilk öðretmenlik yaptýðým yerdir oralar.

Bir gün Dodurga’dan Mislerovacýðý’na giderken
Gece yarýsýnda
Madenocaðindan yeni çýkmýþ kara önlüðünün cebinden çýkardýðý
Bafra çýgarasýný yakýp
Dumanýný havaya savururken;
Yer altýndan çýkýp
Yer ýüzünde olmanýn þaþkýnlýðý
Ýçinde
---Canlar yer varsa beni de önümüzdeki köye birakýr mýsýnýz ? derken;
Ekmek parasý için,
Birimiz yer altýndan
Birimiz yurdumun en ücra bir
Köþesinden gelip
Bir kamyonun þöfer mahallinde
Ayný kaderi paylaþmasý
Kadar hoþ bir duygu
Olabilir mi?
Oralar hiç unutulur mu?

Gün olur
Avaz avaz baðýrasým gelir
Gün olur hep susarým
Ne kadar uzaklarda olursam olayým,
Hiç býrakmaz beni oralar.

Oralar ham adamlarýn piþdýði
Nice hüzünlü hikayelerin dinlendiði
Gerçek aþklarýn yaþandýðý
Sabah ezaný okunurken
Yüreklerin titrediði
Koyunlarýný yoðurdu
Yayýkta daha bereketli
Tere yaðý olsun diye
güfesini doldurmak için
soðuk su pýnarlarýnýn yolunu
tutan gelinlerin yarýmaydan
dolunaya dönen uykulu gözlerindeki mahmurluðu, sadeliði, güzelliði görünce
’Ana denen o mübarek varlýðýn
Ýnsaný insan yapan haslettlerini görüyordum.

Ben oralardan geliyorum
Ben, okula girerken
ayakkabýsýný çikaran yaþlý bir köylünün ilim yapýlan bir yere
nasýl saygý gösterdiði gördüm .
Meyvemizi kapýnýn önüne kimin býraktýðýný bilmediðimiz yerden geldim.
Öðretmene deðer veriliyorsa
Orasý ilmin Kabe’sidir
Nice okumuþ insanlar vardýr
O köyde
Topraðý bereketli
Havasý, suyu tatlý
Ýnsanlarý mutluydu...
Öðretmeni olan o köyler
Ýnsaný insan yapardý
Nasýl sevgiyle kaynaþtýrýrdý
Bariþtýrýrdý toplumlarý bir bilsen
Köy okullarý...
Sosyal Medyada Paylaşın: