Bella Bugün bir tuhaf buralar Nedense istemsizim Uzaklarýný gözleyen yorgunlarým Sana dalarken ilk defa Ufuk da kayboldular.
Bilir misin, Kuru kalmayý hiç sevmedi Paslý kirpiklerimin altýnda Asil bakýþlý korkak gözlerim Belki de bu yüzden Seni düþünürken Aðlamayý çok sevdim. Belki bu yüzden korkak Belki bu yüzden kuru Ve iliklerime kadar sensizim
Bella tut, Adýný koyamadýðým ne varsa ucundan
Hani bir umut, Görüp de yüzmediðimiz denizden adýný bilmeden yediðimiz kýrmýzý yüzgeçlinin hayal dünyasýndan arta kalan kýrýntý kadar,
Hani bir umut, Pandemi barýnda kadeh de dudak izine gizlenen sen kokusu ortalýk da gezerken bana takýlan dansçý kýzýn aþýk olma korkusu.
Korkuyu da sever insan Bellam Korkuyu da bekler yalnýzsan
Ne bileyim, Söyle ben bu kadar kuru iken Umudu nasýl giyineyim
Bella. Islat beni, yaþat Her nemim sen kokarken Çorak býrakma özlemlerimi Ve kalk, Aç perdeni göðe bak Ve bul Sana gelirken kaybolan hayallerimi Tut ve býrakma...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Ayaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.