Bir kokuya, bir sese, bir þefkate, bir sýcaklýða, birde karþýlýksýz sevgiye hasret kalmýþ, Çocuksu bir yüreðin çýðlýðýdýr bu þiir.
Annem; Takvimlere küs oluþumun yýl dönümü bugün. Aðustosun ortasýndayýz belki ama benim mevsimim hep kýþ buralarda. Bu ýssýz ev, bu soðuk oda, acýmý sýðdýramýyorum ki Dört duvar arasýna. Yokluðunu da sýðdýramadýðým gibi bu dünyaya.
Annem; Tarifi mümkün mü dür bu yarým kalmýþlýðýn, bilmiyorum. Zamansýz ve vedasýz gelen bu ayrýlýk, bu kapanmaz yara, bu þifasý olmayan hastalýk, neden çaldý kapýmýzý ? Sahi, neden açtýn ki o kapýyý ? Neden buyur ettin öksüzlüðü evimize? Hüznün sonsuzluðunu neden düþürdün yüreðime?
Annem; Gözlerimden süzülen yaþlar, yüreðimde ki þu yangýný söndürmüyor . Sen benim rehberimdin. Sen benim kanatsýz meleðimdin. Sen benim þefkatlim , merhametlim, dünüm bugünüm yarýnýmdýn. Sen benim umudumdun. Hayata olan sonsuz inancýmdýn. Karanlýðýmý aydýnlatan ýþýðýmdýn. Neden ýþýðýmý söndürdün? Ayaklarýnýn altýnda sakladýðýn cennetimi, þimdi, kaç ölüm uzaðýma götürdün?
Annem; Senden sonra, yüreðim sanki ölüm orucunda. Ýlacýmda sen, þifamda sen. Ama sen yoksun Ben ise hep, sana yoksun...
Annem; Senin adýnla baþlayan ve yine senin adýnla son bulan, damla damla düþler d/üþüyor, ruhumun kanatlarýndan. Çok özlüyorum seni. Biliyor musun; Sesin hala kulaklarýmda çýnlýyor. O mis kokun sinmiþ odama gitmiyor. sýcaklýðýn desen , yüreðimin baþ köþesinde duruyor. Tüm bu güzellikler bir tek seninle anlam buluyor.
Annem; Þimdi , sana kavuþmak Uður’una , o sonsuzluðun kapýsý, benim içinde çalsýn diye, dualar ediyor ve senin hasretinle bekliyorum. Sende beni bekle anne. Karnýnda beklediðin gibi. Yeniden doðacakmýþ gibi. Ve bu sefer hiç ayrýlmayacakmýþ gibi. Bekle beni annem. Bekle beni...
16.08.2023 Uður KILIÇ / Respect Sosyal Medyada Paylaşın:
respect Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.