Gölgeler Saklanırken
Gölgeler Saklanýrken
Hüzün gelip oturdu efkarlý baþ köþeme,
Loþ ýþýðýn ardýnda gölgeler saklanýrken.
Tavandan düþtü tozlar gýcýrdarken döþeme,
Zamanýn girdabýnda saçlarým aklanýrken.
Meltem çaldý kapýmý güneþ gülümsemeden,
Uyku mahmurluðunu gözüm benimsemeden,
Sualler düþtü akla beynim anýmsamadan,
Biriken kaygýlara yeniler eklenirken.
Aþka kýrgýn hislerim çöllere düþmüþ gibi,
Yüreðim doldu taþtý, bentleri aþmýþ gibi,
Nefsin tutarsýzlýðý her þeye þaþmýþ gibi,
Dermansýz ayaklarým daðlarý yüklenirken.
Ýçimde yanýp duran ne alevdi ne de kor,
Umut tükenmiþliði insaný bu hale kor…
Þu keder bulutunun yönünü kestirmek zor,
Fýrtýna diner miydi aklýma diklenirken?
Yargýlasan ne olur körelmiþ duygularý?
Kim toplar bir araya bölünmüþ uykularý?
Ýstersen idam eyle mantýksýz kaygýlarý,
Zindanýn kaçkýnlarý mahþerde beklenirken.
Günahýný kim örter, topraðýn süsü kar mý?
Bir ömür aðlattýðýn baðrý yanýk o yar mý?
Gülü susuz koymanýn vicdanda affý var mý?
Zulme þefaat yoktur masumlar aklanýrken?
Mustafa HOÞOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.