EY SEVGİLİ

Ebkem bir gönülle gelsem kapýna
boyun büküp huzuruna sýðýnsam
gayya kuyularýnda çýrpýnan benliðimle
kirlenmiþ ruhumla, kimsesizliðimle
dilim dönmez, Sevgili
lisaným yetmez
için için yanan bir korum
tütmez dumaným

Bir dingin kalemim þimdi
zamanýn sisli denizinde
senden bir iz ararým
dünyanýn ýþýksýz penceresinde,
ömrümü bilinmeze savurur hercai rüzgar
sensizlik bir sýzý yurdumu kasýp kavurur
yüreðimden sýzar ellerime pare pare
avuçlarýma konar tövbe kuþlarý
ýstýrap hülyalarýna dalýp
dökülür parmak uçlarýmdan
kurtulamam hicranýmdan piþmanlýðýmdan

Ey Sevgili!
bir yitik virane þimdi gönlüm
günahkar halimi nasýl arz etsem
asýrlar öncesinden gelen kokunu
rüyada da olsa hissetsem
kalbimin mahzun sokaklarýnda
rastlasam sana
yüzüm yok ki sevgili
ay parçasý yüzüne bakmaya

Cemalin diyorlar
kýskandýrýrmýþ yýldýzlarý
bir tebessümünle son bulurmuþ
gönlün kýrgýnlýklarý,
gül bahçesine dönermiþ geçtiðin yollar
çaresizlik çukurunda sana uzanýrmýþ kollar

Gölgen bekler mi beni sýratýn diðer ucunda
yer bulur muyum Kevser’in yamacýnda
uzaktan da olsa yaný baþýnda

Kabul eder misin bilmem bu aciz ruhu
dünyanýn ahvaline aldanmýþ zalim güruhu
Zaman denen harabede yok olur ümitlerim
af dilesem kapýnda yine eksilmez gelgitlerim
hangi balta vurur boynunu cürümlü nefsimin
vuslatý sen olur musun son nefesimin.


Arife ÖZDEN

Sosyal Medyada Paylaşın: