o dedi-ðodular, nizeler, gavgalar, entirikalar, menevreler, al taka ver külahlar ka-ta-kulliler, ketempereler abidikler-gubidikler, kim garýyý boþacak da hanký garýyý alcak sanýsýn adam garabatak belli deði(l) nerden batçak, nerden deberip çýkcak kendini çapanoðlu sanýyoru dangalak gülelek, dürtelek, söðelek-siðelek ýccýk da hayalladýðýmý sezelek her daþýn altýndan çýkýyoru mubarek evel Allah her iþin içinde barnaðý var boba þaþar galý(r)sýn valla! meðrem neyimiþ senin Kör Irza .. goca köyde aþna-fiþne olmayan ev galmadý kimin elin kimin debinde gatliken belli deði(l) taha neler neler, bereket versin, yalýnýz ki, kuytuya çekildim bekleyon bizim hýsým akrabalarýn gýranýna gadak varýyo tö(v)be Allah bi adým taha atmayo, “hýhn geliyor, bizim hýyaraðasý hinci yaþ tahtaya yan basdý” deyon narasýn, ani bi menevre mümkün deði(l) o dallara basmayo herifçioðlu anasýnýn gözü nuh deyoru da; peygamber demeyoru dürzü, gavýrýn en öðnde ðedeni “gafasýnýn iþinde kýrk dilki kuyruklarý birbirine dokunmayoru” “bin goyunnu kürdo(ð)lu”.., anna vallaha billaha sen neyimiþsin be! Kürd Irza! .. yetmeeez! “anan höyle namýslý boban böyle erdem sa(hi)býsý var mý senin anan-boban gibisi deyip gapadýyo gutuyu ne deyceðmi bilip oyusa anam neyise hadi emme bobam aykýrý, nakýs, geçimsiz, gayfa-paca bilmez, mencilissiz dikguyruðun tekiydi! onun eþþeðe nasý(l) yük yükleðini nasý(l) acamý öküz öðretdiðini eyneli çýkmadan deðil ekmek su içirmediðini öyün vahtý evde olmayana çomaç bile yedirmediðini herkes bilirdi goyuna ðederdi zýyana girmeye ðakana daþý atdýmýydý hayvanýn neresine ðelirse ðelsin goçumuþ, guzuymuþ düþünmezdi mehremet etmezdi köydeki herkes bilirdi okarda Allah bilip duru(r) Alla(hý)n bildiðini guldan mý saklayan hinci emme Irza emmi o dallara basmayoru dayýma uyanýk herifcio(ð)lu adam yaþa basarmý boba özel bi adamýmýþ bu Irza . valla hunun hurda boynunu gýr, gebersin bi gýrana çukura sürüyvü kim vurduya getsin ..ýna godumun döyüsü kim araycak, kim sorcak bunu emme gel velakin… okarda Allah var, insan Canabý Allah’dan korkuyo neyeyse ganundan filen gorkmayo o ðadar vizdanýýn sýzlamaycak iþtehe emme neyise.. gýr boynunu at hora emme Allahýn sevdiði gulumuþ Irza .. len “ataþ olsa cürümü ðadar yer yakmaz” bu mülevves bi de boyuna-bosuna bakmaz ele .mýna godumun döyüsü ele iyi de! bu adam bi baþka köyden gelmiþ, bizim köyde eþi-dosdu, hýsýmý akrabasý olmayan biriymiþ bu adam bunnarý nerden duyuyoru nasý(l) uyduruyoru, ýrabýtasýna, usdurubuna akýl yetiriþine þaþ valla kerameti kendinden menkül Irza .. ben bilmen Kör Irza kimin nesi, neyin fesi, pekey de sen nerden biliyorun ben kimin nesiyin, mefrat biþiy valla “anam avradým ossun” aradan bunca zaman geldi ðeþdi bu iþin sýrrýnýn çözemedim hâlâ kimi bilir tanýr, kiminen tanýþýr, kiminen oturu(r) ðakar gonuþur da meþveret eder, annar dinner ondan sonura çoðu geceler uyku dünek dutmaz valla sýrf bu götden bacaklýdan ötürü pirincin daþýný ayýtlayaman bi türlü hafsalam almaz uykum gaþmasa gatil olurun ürüyamda kimsesiz, çaresiz, gariban Kör Irza.. .
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.