Uzak Ülkem

...
adýn bir öykünün rengiydi
nesli unutulmuþ yoksul düþlerimin
en ücra kentiydi
yasak anlarýn ölümcül þafaðýnda
kelebeklerin doðumuyla çarpýþan
fosforlu bir tan ezgisiydi


ah benim
rüzgâr sayýklayan mum çiçeðim
yanaklarýmda raks eden hüznü ayinim
mevsimleri kardelene mayalanan kaderim
sessizlik heykelinden melodi
kül hükümranlýðýndan yayýlýr vadilere
senden önce
elçileri simsiyah kuþkularla gelir
en asil yetimliðimi
duyurmak için sana


þefkatsiz bir gecenin kucaðýnda rüyalarla büyüyorum
rüyalarýmdan denizler yürütüyorum sana
tuzun ve suyun anladýðý dilden
daha hangi ülkenin tahtýný devirir endamýn
bir kahýr perdesinde küfleniyor ay
sokulduðu yerde
ah bir söke bilseydin sancýlarýn
kalýn örtüsünü benden
milattan sonra yeniden
çað açýlýrdý an(d)larýn buluþtuðu yerde


yosun tutmuþ taþlarýn baðrýna sinen külfetimsin
sokaklarýn durgunluðundan körlük çekiyorum
aðlak bir kekeme býrakýyor ayaklarýma kaldýrýmlarýn
ardýnda ýslak izler býrakan
kendi içinde ýssýzlýk aðýrlayan bir harabeyim
dirileceðim ah ellerinle bir dokunsan


bazen bir duanýn boþlukta kaymasý gibi
nereye dayansam bir ’’üzgünüm’’ tutsaðý
kovulurum bir kapýdan bir kapýya
azapla yargýlanan halime
bazen de bir intizarýn tutmasý gibi
kayboluyor çeþmesinde sana susuzluðum
kayboluyor sana beratýnda ruhum


iþte bir istasyonda
iþte son duraðýmdasýn
Ýpeksi bulutlardan hendeseler çiziyorum
"en çaðýltýlý nehrini veriyorum sana gözlerimin
altýnda ýslan diye’



_boran

Sosyal Medyada Paylaşın: