uzaktan bakýyor kalbin uzaktan bakan kalbi neylesin bu garip acýyor gözlerinin gizinde silinen küskün alýn yazým eylül geçti ekim gitti kasým güz güllerini emziriyor dilsiz fýrtýnalara gebe usum kanatlanýr asi rüzgârlarla hiç uslanmaz
ýslak yüzümü sürer topraða kökünü emen aðaç gibi sýrýlsýklam bir korkuyum bilinmezliðin ortasýnda söyle bana kader kar yanýðý ellerimi ne zaman öper sevda hangi daða gömeyim sýrrýmý hangi ýrmaða akýtayým söyle gönlümü
cümlelerini tüketmiþ bir dil neye benzer kim bilir dünyanýn sonu gelmiþ gibi kuþlar tünerken karanlýðýma mühürlenmiþ bir kalbi nasýl anlatýrdý mezarlar kim bilir yeþil servilere
unutup gitseydim boynunu eðerdi sevinçlerim kül olur savrulurdu ruhum gidemem ki senden prangalý bileklerim hep amade hep naçar emrine bu gönül yeter ki gel-sen gel gayrý bir þafak v a k t i
keþke uzanýp tutabilseydin ellerimi sarýlýp kuþatsaydýn dört yandan kalbimi çöllere terk ettiðim yaðmurlarýmý uyandýrýrdý çifte kumrular þifalanýrdý evren yeni gün doðumlarýna açardý mor zambaklar
ah! uzaktan bakmasaydý kalbin söyle uzaktan bakan kalbi neylesin aþk aþksýz bir güneþ sönerken her gün gözlerimde yine kördüðüm yine yýkýk virane gönül sarayým ah! kalbim ne kadar da yorgun
ne kadar da s o ð u k
ayþe uçar 22092023 16:18
Sosyal Medyada Paylaşın:
flycan57 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.