DEVRİM

Bize aðýr geldi bu saadet denen düzen;
Hayýflanma yine de...
Bu aþký bir devrim bile kurtaramazdý zaten!..
Çünkü günaha boyalý kaldýrýmlarda,
Yalýn ayak dolaþýrken bulmuþtuk birbirimizi...
Anlatmaya hiç gerek yok gerisini...
En sonunda hýçkýrýklý bir veda bestesinden almýþtýk nasibimizi!..
"Hoþça kal" demeye bile kalmamýþtý kudretimiz...
Hayallerin ardýndan masum masum bakmakla yetinmiþtik!..
...ve ardýmýzdan süpürmüþlerdi bütün izimizi…
Yaðmur, ikinci defa ýslatmýþtý mendilimizi...

Kumaþý yamalý düþlerin ortasýnda,
Bizi bizden çalýp, bize hediye etmiþlerdi gölgemizi…
Sanki nazar deðdirsinler diye,
Kendi ellerimizle büyütmüþtük katilimizi…
Bu yüzden kimseye olmamýþtý nefretimiz…
Eyvahlarý dost edinmiþtik…
…ve kendimize saklamýþtýk sancýlý hislerimizi!..

Sevmekten baþka neydi sanatýmýz?
Nasýl yýkýldý ihtiþamlý saltanatýmýz?
Bu acýmasýz hezimete lâyýk mýydý güllük gülistanlýk hayatýmýz?
Bunlarý da zaman zaman sormuþtuk kendimize!..
Ama inan ki muhabbetin bu kadarý bile fazlaydý bize!..
Hüzün limanýnda biletsiz yolcularý almýþtýk gemimize…
…ve demir atmýþtýk piþmanlýklar denizine!..

Hak etmemiþtik biz, güzel olan hiçbir akîbeti…
Belki de aþkýn hesabýný peþin ödemek gerekirdi…
Demek düþler tadýnda býrakýlmalýymýþ bazen;
Bize aðýr geldi bu saadet denen düzen;
Hayýflanma yine de...
Bu aþký bir devrim bile kurtaramazdý zaten!..

Ýbrahim Halil MANTIOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın: