Çoktan yitirmiþim senli düþümü,
Kalmamýþ gönlümde, vefa Necmettin.
Rahatý, düzeni bir de eþimi,
Koyup býrakmadý sefa Necmettin.
Sormadým bir olsun, ne oldu yaran.
Bu nasýl dost demiþ, yanýnda duran,
Söyle hele varmý cebinde paran,
Sen yoksun hasretiz keyfe Necmettin.
Ýçin mi acýdý, gitsen hekime,
Kime içerlendin feryadýn kime,
Gelemediðimi , kimseye deme,
Bitmedi bendeki cefa Necmettin.
Yalnýz býrakýrsa misafir bizi,
Ýzin verirse kaynanamýn kýzý,
Biterse annemin evdeki bezi,
Uðrarým akþam bir defa Necmettin.
Kaç gün oldu yokum, günleri saysan,
Kapýyý açýp da , sesimi duysan,
Yoruldum elimden bir alýp koysan,
Elmayý, Armudu rafa Necmettin.
Saðlýðýn yerinde, durmadan gezen,
Yengemiz kul köle, o biçim düzen,
Geçmiþ olsun deyip, þiiri yazan,
Birisiyle baþla , lafa Necmettin.
zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.