TABİRSİZ DÜŞLERİM

Dün gece yine rüyama geldin ansýzýn,
Bir selam göndermeden, haber vermeden
Hazýrlýksýz yakaladýn düþümde bile...
Oysa karþýlamak isterdim kýrmýzý güllerle,
Sana yazdýðým en güzel sözlerle...

Susuyor, konuþmuyordun
Aðlýyor, gülmüyordun
Bakýyor, görmüyordun...

Renkler siyahtý, benzin soluk,
Kýþtý ortalýk, her yer donuk...

Saat gecenin buçuðuydu geldiðinde,
Þafaða çeyrek vardý, sarýlacaktým...
Vuslata beþ kala gittin...
Kalakaldým öylece,
Bakakaldým ardýndan...

Sonra bir an uyanýp yeniden daldým,
Dönüp dolaþtým, uyuyamadým...
Kalktým kaðýdý kalemi aldým,
Ve gün doðarken geceyi yazdým;

Simsiyah bir avuntu sadece hayalin,
Ay ýþýðýnda vurulup yakamozlara tutunmuþ...
Karanlýðýn en derin yerinde bulunmuþ...

Ben sokak lambalarý altýnda bir sarhoþ gibi,
Ne idiði belirsiz bir þehrin ortasýnda yürüyorum...
Senden habersiz olmamý yadýrgama;
Zira kendimden bihaberim...
Çare daðýtýrken çaresizlere,
Gel gör ki kendim biçareyim...

Destanlara yetmeyen bir harf gibi,
Alýcýsýna gitmeyen posta gibi, zarf gibi
Böyledir yalnýzlýðýn en dibi...
Kalabalýkta olsam da dipteyim...
Daraðacýna tutunmuþ, ipteyim...

Saklama gözyaþlarýný býrak aksýn,
Aksýn, seni de beni de yaksýn
Eþ dost sormasýn, sadece baksýn;
Sen korlarda dalgalanan alev,
Bense çoktan durulmuþ küldeyim...

- Mustafa ÖzTürk
Sosyal Medyada Paylaşın: