GÖNÜL YORGUN

Tek kelime etmem, ölsem de bile
Yük etmem bil seni, bu yorgun dile
Bahanedir bildim, bahane "bile"
Bil ki yorgun düþtüm, gönül çok yorgun

Bir sevda ki yaktý, küle çevirdi
Can dayanmaz buna, demir erirdi
Kovuldum, berat ým el e verildi
Sevmek istesem de, gönül çok yorgun

Dile kolay sevda, anlatmak hoþtur
Çeken aþýða sor, gönlü sarhoþtur
Bundan sonra gayrý, yaþamak boþtur
Ömür geçer amma, gönül çok yorgun

Sayen de bir anlýk, saltanat sürdüm
Bu gece rüyamda, cismini gördüm
Set çektin önüme, duvarlar ördün
Yýkýlsa da duvar, gönül çok yorgun

Sen yokken gönlüme, aþkýn doðmuþtu
Bir batýn da sevdim, olan olmuþtu
Baþýma krallar tacý konmuþtu
Þimdi baþým dertte, gönül çok yorgun

Bahane hazýrla sorgu sual de
Ahvalimi sorma, hoþ deðil hal de
Sadýk olamadýn verdiðin ah de
Yordun bu gönlümü, gönül çok yorgun

Aþk badesi zehir olsa içilir
Çok olsa da gelen, cefa çekilir
Kabrimin baþýna bir taþ dikilir
Yaz hece taþýma, "gönül çok yorgun"

Kul Seyyahý, varýp sorun hasta mý
Yorgun düþmüþ gönlü, acep yas-tamý
Geceler uykusuz, olmaz akþamý
Hem gece hem gündüz, gönül çok yorgun.

Kul Seyyah


Sosyal Medyada Paylaşın: