PERİŞANIM

Deli gönül abdal olmuþ geziyor
Yaþamak istemez candan beziyor
Kýþ bastý gönlüme bahar geçiyor
Alým siyah oldu, hayat periþan.

Kimseler sözüme inanmaz oldu
Þu garip gözlerim yaþlarla doldu
Gonca gonca açan güllerim soldu
Yapraðým kurudu, gülüm periþan.

Yaþamak istemem zehire battým
Boþadým herþeyi gönülden attým
Bir bade sundular uyudum yattým
Uykulu gözlerim, ruhum periþan.

Anlamayýn beni ben de istemem
Dövseniz, kovsanýz sitemler etmem
Diz çöküp yalvarsa o yare gitmem
Yollarým dikenli, ayak periþan.

Kul Seyyah’ým bilsen namert deðilim
Yokuþlardayým ben düzde deðilim
Þahin’im avýma, serçe deðilim
Teleklerim battý, yaram periþan.
Kul Seyyah
Sosyal Medyada Paylaşın: