NAZLI DİLBER

Senden ayrý düþmek ne kadar zormuþ?
Aþkýndan tükendim ey nazlý dilber!
Ömrüm, saatini hicrana kurmuþ.
Geçen mevsimleri say nazlý dilber!

Istýrabým büyük, sýðmaz cihana.
Her gün sürükledin beni isyana.
Tâkâtim kalmadý feryat figâna.
Sessizce âh ettim, duy nazlý dilber!

Aðladýðým zaman yumdun gözünü.
Benden esirgedin tatlý sözünü.
Yeryüzüne inmiþ güzel yüzünü,
Gökyüzüne sattýn, ay nazlý dilber!

Kin tutan kalbinin bana kastý ne?
Düþmaný güldürüp küstüm dostuma.
Öfken dinecekse hemen üstüme,
Erciyes Daðý’ný, koy nazlý dilber!

Dertler sönük kaldý senin yanýnda.
Maharet tükendi bu âciz canda.
Ömrümü harcadýn bak en sonunda.
Yetmedi mi gayrý, doy nazlý dilber?

Ýbrahim Halil MANTIOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın: