SON ATLI ŞAİRİM BEN

Sevdalarýn ikliminden geçtim
Solmuþ güller, kýzarmýþ gözler
Çile çekmiþ gönüller
Hazanýn gördüðü son atlý þairim ben.

Solmuþ yapraklar yollarda kalmýþ.
Vefalý yârlar mýsralara saklanmýþ.
Âþkýn uðruna çöller, ne kumlar savurmuþ
Hazanýn gördüðü son atlý þairim ben.


Yorgun yolculuklarýn duraðýnda gözyaþý azýk
Seneler geçer de gidenler dönmez yazýk.
Kalem yazar yazar da duyan yok yazýk
Dalýn düþürdüðü son atlý þairim ben.


Mýsralarda sevgiliyi anlatýr anýlarla eðlenirim.
Karanlýk gecelerde hayalinle oynaþýrým ben.
Yokluðun, son bulur mu Azrail’i görünce.
Þafaðýn bile aðladýðý son atlý þairim ben.


Bir dileðim vardý, fallarda tuttuðum
Gelir mi diye gözlerimi yollarda unuttuðum
Sazýmda sözümde çalýp söylediðim
Mýsralarýn not düþtüðü son atlý þairim ben.

Türkülerin çalýndýðý mýzraplar yas da
Ecelin geleceði gün, gecede hasta
Rüzgâr kýþta, güneþ yazda
Mevsimlerin bile aðladýðý son atlý þairim ben.


M.S./2008
kahramanmaraþ
Sosyal Medyada Paylaşın: