Ey kalem..

Ey kalem..
Bir daha yazma demiþtim
Yazmaki gönül hülyalara dalmasýn
Kanmasýn bir daha vefaya böyle yanmasýn
Duymasýn demiþtim kimse ahuzarýmý
Ahýmda artýk kimsede kalmasýn

Ey kalem
Sustun otuz yýl ne güzel
Kim çýkardý seni mahpustan kim verdi berat
Bu nasýl isyandýr bu nasýl þecaat

Sen nasýl yazarsýn en mahrem hisleri
Yoksa seni meftun mu etti ceylan o gözleri
Düþünmedin hiç beni ne halde koyarým
Artýk ölümü anar ona gün sayarým

Ey kalem
Sen sadece yazarsýn
Bilsen ne kadar zor ahh, aþk ý yaþarsýn
Bitmek nedir tükenmek ne
Sen bunu bir mürekkep mi sanýrsýn
Çileyi yüklenir gam alýr satarsýn

Ey kalem
Bu son oldu biliyorsun deðilmi
Kýrsýn diye verdim ellerine yüreðimi heyhat
Þimdi sessiz çýðlýklar üryan olur geceme
Bir daha bir daha kýyamet olur yüreðime

Ey kalem yazma artýk sende tüken
Ben tükendim bittim zaten o yokken

Adem Eminoðlu


Sosyal Medyada Paylaşın: