HAZAN KAYGILARI...
Eriþti yine bir hazan mevsimi,
Fýrtýna esecek, baþlayacak kar.
Kimi köþkte rahat, aðlýyor kimi,
Sokakta, evlerde üþüyenler var.
Güllerim baþladý yaprak dökmeðe,
Sardunyam sarardý, bana mý küstü?
Fýrýnlar önünde yarým ekmeðe
Boynu bükük birçok çocuk üþüþtü.
Gaz, elektrik, su, havaya zam var,
Ev kirasý çoktan maaþý aþtý.
Artýk sormalýyýz, nereye kadar?
Bizim maliyenin feleði þaþtý.
Kimdir rahat eden ben sýzlanýrken,
Hangi derdi, bilmem kime dökeyim?
Bazýsýnda hayat hep hýzlanýrken,
Sýrtýmdaki yükü nasýl çekeyim?
Kiminde yalýlar, köþkler, gemiler,
Bir kýsým insancýk, halkýn mazlumu.
Büyük çoðunluklar orta yol diler,
Bezdirdi zalimin çilesi, zulmu.
Artýk yeter! Duyun bu isyanýmý,
Sönen ocaklarý nasýl diyeyim?
Saðdan sola dönsem, hangi yanýmý
Mutlu azýnlýða tez bildireyim?
Hazanda üþürüm sanki kýþ gibi,
Yaðsaydým sýcacýk bir akýþ gibi.
Rahmetle bakýþan bin bakýþ gibi,
Sarsaydým mazlumu anaç kuþ gibi.
Gönlümün sýzýsý duyulsun artýk,
Duyulsun sancýsý duygularýmýn.
Ah! Ölmeden dense; "dünde býraktýk",
Sonu gelir hazan kaygýlarýmýn...
Enver Özçaðlayan
Fatih-ÝST.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.