"ben hırsımı kayıp ettim."

"Hiç mi çabalamaz insan,
kendi rýzký (aþk-yemek-vs.) için.
Ben hýrsýmý kayýp ettim,
yýllar önce...
Ne zaman ki,
zengin olma hayallerimimden vaz geçtim,
para kendiliðinden gelmeye baþladý
veya cesedim mücadeleyi býrakýnca,
beynim yaþamýný sürdürmek için,
baþka yollar aradý.
Ne olduysa oldu,
ne parasýz kaldým, ne de aç...
Bizim dýþýmýzda ki,
iradenin planý kusursuz her daim iþlemekte.
Belkide,
farkýndalýðým ve kriterlerim deðiþti zamanla bilemiyorum.
Zamanla anladým ki,
her sabah yataðýmdan,
beni taþýyan ceset dediðim mekanizmanýn saðlýklý kalkmasý zenginlikti.
Buz dolabýmý açtýðýmda,
beni mutlu edecek besinleri yiyebilmek zenginlikti.
Özgürce gezebilmek,
doðanýn tadýný çýkarabilmek,
evimde elime bakan,
bir avuç mutluluk dediðim,
iki küçük kedimi sevebilmek zenginlikti.
Ne zaman ki,
ben artýk benden geçtim,
dostum da oldu sevenim de.
Býraktým çabalamayý,
aþk için bile...
Kendi gelmedikçe,
kimseden sevgisini de talep etmiyorum.
Diyeceksiniz ki,
o zaman nasýl olacak,
hiç bir fikrim yok!
Olacak olana da eyvallah, olmayacak olana da.
Dedim ya bizim irademizin dýþýnda,
bizim için yapýlan kusursuz bir plan var.
Planýn sahibi,
armudu piþirir aðzýma düþürür,
benim buna imaným var...

__þairþizofren__
Sosyal Medyada Paylaşın: