YANDIM BIKTIM YOKSULLUĞUN ELİNDEN

Ýhtiyaç çok ihtiyacým alamam
Stresle yaþarým huzur bulamam
Yoksulluk yüzünden mutlu olamam
Yandým býktým yoksulluðun elinden.

Zamlar karþýsýnda periþan oldum
Elde imkaným yok çaresiz kaldým
Aþýrý dardayým yaþarken öldüm
Yandým býktým yoksulluðun elinden.

Daim hurap elbiseyle gezerim
Yýðýnla derdim var candan bezerim
Ne dertlerim bitti ne ahu zarým
Yandým býktým yoksulluðun elinden.

Küçük yaþtan beri yoksulluk çektim
Çare bulamadým boynumu büktüm
Çok zaman gizlice gözyaþý döktüm
Yandým býktým yoksulluðun elinden.

Ne yapsam ne etsem terk etmez beni
Bana zehir etti gelen her günü
Anmak istemem ki geçmiþi dünü
Yandým býktým yoksulluðun elinden.

Kul Eþref der ki huzur bulmadým
Hayallerim söndü murat almadým
Ömrüm geçti sevinip te gülmedim
Yandým býktým yoksulluðun elinden.


Eþref Ekici
Kul Eþref

Bu þiiri,16.09.2023 Cumartesi günü saat 12.40’ta içimden geldiði gibi yazdým.Bu þiir,bugüne kadar yaþadýðým hayatýn kýsaca özetidir.Okuyanlara saygýlarýmla.
Sosyal Medyada Paylaşın: