yaðmura yaþa ant olsun ki
ruhumu çekip alacaðým dikenli tellerden
eriþilmeyen yollardan ulaþýlmayan sözlerden
dilimi temizleyip rüzgâr kanadýyla savrulacaðým
daðlara taþlara
uçurum kýyýlarýnda açan çiçek adýna
topraða kök salan tohum inadýyla koþacaðým
yaþama dallanýp budaklanacaðým uykuya düþ’e
özlediðim ne varsa silinecek ýþýklarý sönecek acýnýn
gönülsüz öten kuþ sesiyle uyanan yorgun sabahlar
size de yok hiç eyvallahým
çekilin ayak altýndan
hangi mevsim güzel nerden bilsin ki toprak
o güneþin rengine rüzgârýn þarkýsýna aþýk
benimse ah! hep uslanmaz heveslerim
sürü sürü hayallerim var
ufkumu daraltan
ruhumu sýkan paslý mengenelere olmaz düþüncelere
iþe yaramaz umutlara sarýlan piþkin usum uslan artýk
buz tutan pencerelerim ve onlarca aldanmýþlýðým
güzbaharý kucaklayan bitkinliðimse yeter
toz olun sizde
artýk hüzün ekip gözyaþý biçmeyecek sözlerim
ardýmda kül býrakmayacak dolu dolu þiirlerim var
tutuþtumsa alev alev yandýmsa aþk için yandým
kime ne öldümse öldüm
sevdadan
üzerime çöken
bu yýðýn bu yýkýk dökük viran saraylara
baykuþ tüneði duvarlara yarasa pisliði yutan boðazýma
içime içime kapaklanan acýlara son olsun
selam vermeden yabancý gibi gelip geçenlere
ufukta toz bulutu olup kaybolup gidenlere
ant olsun ki
artýk
kendime bakan gülen yüzüm aynada
masallar kaf daðýnýn ardýnda gökkuþaðý yaðmurda
gül dalýnda toprak tavýnda aþk kuþ kanadýnda
güzelmiþ
boþ verince hayatý
her þey týkýrýnda olunca
oh! be yaþamak ne güzelmiþ
ayþe uçar
6092023
07:16