sana/sadece sana..

ve bil ki
kelimeler/in
soyundukça hecelere
bir b/aþka kokuyor
mevsimleri çiçeklerin..

ýslaðýndayým.

durgun olmayan ýrmaklarýnda
yüzünü arýyorum/yüzüm gibi
arsýz sorgular bulaþýyor
avuçlarýna
baþka hiç bir dilde
dillenmeyen ve
baþka hiçbir kimsenin bilmediði

kulaklarýmý neden
çýnlatmýyorsun?

neyin dýþýndayým/
içinde kimin?
peki/
yüreðin ne kadar maviydi
þehrine yaðarken yaðmur
deðiþti bil/iyorsun
iyot kokusu
ve mýsralarýndaki
salt zarafet ki
buzullarýný bu yüzden eritmiþti
dilinin ucundaki tedirgin ses…

kanýmda taþýdýðým mavi/
yüreðimdeki okyanuslarý
doðurmaya yetmediðinde
tanýdým seni,
ne kadar sýrýlsýklam olursak
o kadar ses/
ne kadar üþürsek
o kadar sevdalý olurduk/
tali yol çýkmazlarýnda..

elbisenden önce
ruhunu soymak istiyordum
duvarlarýnýn yýkýldýðý bir zamanda,
yerinden sökülmüþ seslerimizi
ve dileðimizi Tufandan kurtulmuþ
bir çiçeðin yapraklarýný düþmüþ
bütün renklerine serip
dokunmak istiyordum
hiç öpmediðin parmak uçlarýmla
en acýmayan yerlerine….

ve bilki sevgili;
pür dikkat bakýþlarýnla,
gözlerine çarpýyor kelimeler/im ki
yüreðini he-ce-li-yo-rum
üç harf..
þiþesini arayan bir deniz
ve ýslanmýþ kaðýt..
sýrýlsýklam her yerinle
üþüyor biliyorum çocuk yüreðinle.

senin gamzelerin taþýmaz mý gülüþlerini?
peki/
kime gidersin alevin sönünce...

bir þiire sinmiþ koku buldum,
mavi ve siyah
zakkum tadýnda biraz ki
neyin öcünü alabilir insan,
seviþmelerinin ertesi,
silemiyorsa unutkanlýðýnýn terlerini..

tene deðer ten
ve böyle baþlar her seviþme ki
ben kirpiklerinden düþüp
göz bebeklerine dokundum,
teninde eserken
dört mevsimin kokusu..
inan bu yüzden
alt dudaðýmdan
bir b-aþka d-üþüyor sureler..
kimse kendisine o kadar
inanmýyor biliyorsun..
yokluðunda g-özlerim
daha yorgun sadece..
daha az varým gibi..
anlamýyorsun deðil mi?
eksiliyor kültabaðýmda izmaritlerin sayýsý ve bardaklar ki batýyor alt dudaðýma çatalýn ucu..

sen hep ayný þarkýnýn nakaratlarýna yakýþýyorsun..doðru soruyu sormakla baþlar ilk kendinden gitmek..bu yüzden mi bana b-akmayý býraktýn..bi haberken senden balýkçý kasabalarý...tamam/sus aralýðýnda gel konuþalým hayattan ve sonra ne olmadýðýndan hayatýn..çaðrýlmayan yere gitmeden önce................

"kimbilir belkide kenetlenmek/kilitlenmek...
aðaca b-akarken yeþilden ziyade fotosentezi hissetmek derinden/teninden."

sonramsýn/
zifir karanlðýmýn içinde..
sen ki ezberlerini bozarken
yüreðimin,
bir kelimeyi kývýrýp
dil ucu sadakatimde
ýsýrýyordum alt dudaðýmýn içini..

sonramsýn/
ve en sonumdasýn,
bütün yollarýmýn sana çýktýðý ki
soluðum kesilirken nefessiz
bitmemiþ sözüm gibi
dökülüyordun parmak uçlarýmdan
ve sen sýzarken çatlaklarýmdan
ýþýðýn düþüyordu gölgelerime..
parlayan bir ay ýþýðý gördüm teninde..
beni yakan ateþinin altýndan sýyýrýrken nabzýmdaki hasreti/hararETÝ..
ben bütün meyveleri
yere dökülmeye hazýr
bir mevsim gibi
delicesine dönüyorken yerimde,

bir solo týrmanýþý dudaklarýn ki
yüreðinin ritim tutan yamaçlarýndan
kýþ olsa çýð düþerdi içime..



(...)
Sosyal Medyada Paylaşın: