Gözlerinin Gölgesi

Gözyaþýmý kokladým gözlerin kokuyordu
Yüreðime çektiðim gökteki soluðundu
Gözlerini buldum ben ardýnda yýldýzlarýn
Buluþamadý gözler zaman geçmiþ olmuþtu

Düþtü þu gözlerime gözlerinin gölgesi
Ruhum ruhuna deðdi o gözlerinde
Gözyaþlarýmda saklý alevi uyandýrdý
Ancak düþe açýlýr gözlerim gecelerde

Gözlerimde bir serap artýyor susuzluðum
Alnýmýn pusulasýz sensiz haritasýnda
Þu aklým bende deðil ben kendinden habersiz
Yönler dolaþýk sarhoþ yol verir çýkmazlara

Hýzla eksiltir güneþ hayatý ufuklardan
Yaralý akþamlarýn yanýk kýzýllýðýnda
Her gelecek olurken hýzla bir geçmiþ zaman
Seni soruyor gözler durmadan uzaklara

Hiç durmadan büyüdü içerimde bir boþluk
Sen deðmemiþ bir hayat yalnýzlýðýnda bil ki
Hep soluðumda tüttü yüreðimin dumaný
Saðýr inilti sesim ölüm sessizliðinde sanki

Kül olunca yüreðim, kurur gözyaþlarým da
Sýmsýký sarýlmaktýr aþk yüreðinle ateþe
Acýnýn örsünde yürek daðlandý hiç durmadan
Kelebek kanatlý kalbim çarpar artýk öteye


Sosyal Medyada Paylaşın: