İtlaf

“nihayetinde her þey basit ve ýtlaktýr sevgili
salýverilmiþtir de denmiþti
kuþlarýn bakýþlarýndaki anlamdan biliyorum
söylendiydi
zihnimde kar/altý ve zahir cüzler
ve tevhidi imkansýz sözler
dimað
batýn
icabý kabul efsunlu sessizlikler…

bir çocuk su satarken Allah da susatýyorsa bizi
muhakkak ki meþguliyet tefrid!
epeyce gel-git
nihayetinde nehiy
ne, hiy!
muþtu,
ki doðrudur ölümün bir müjde olduðu.

bir an önce bir ölüden geldim
bir an diyorsam doðrudur
sanýrým morg o yüzden geldi içime
bir morg bir içe girerse ýsýnýr belki iç diyedir!
kanser vesile ve ölüm kaderse
kader allahýn elidir ve el dediðim uzamdýr
ve haraç mezattýr þiire benzeyen bu sesler
o zaman zamanýdýr ürpermenin
o zaman tümden gidim bir önerme deðil Allah’ýn emridir.

mazur görün beni çok sevimsizleþtim
lâkin bir ölü yarýsý canlýyken dirilmeye yeltendi yanýndaydým,
tövbe tövbe dedim git baþýmdan
öldü.
þimdi bir gülüþ atýyorum
müstehzi
ve gidiyorum tecride
ne de olsa bað-u gülistan hep küstü.

neticede þiir þairin azabýydý
bitti.
basit ve ýtlaktýr zaman ve tekerrüre yatkýn
ve nihayeti de baþý gibi hayaldendi
bitti.

eylül gelmeden göçecek kuþlarý vardý
Ýtlaf etti.

þiir þairin telefiydi
bitti. "

Muhammed Azad
Sosyal Medyada Paylaşın: