Yolcu, yolun bizim il’e çýkarsa,
Ve ayak basarsan, o ýssýz yurda.
Eðer isteklerim, seni sýkarsa,
Gel bana kulak ver, azýcýk dur da.
Bak sana ne derim, neler söylerim,
Belki dinleyince, haklý bulursun.
Dertlerimi bir bir, eler söylerim,
Derdime ortak ol, mutlu olursun..
Þu sol tarafýmda, kalp diye duran,
O aslýnda yalnýz, bir köz yýðýný.
Bazende göðsüme, gam ile vuran,
Bilmezsin, ne kadar çýrpýndýðýný…
Harap oldu yurdum, tarumar oldu,
Evimiz, barkýmýz, tutuþtu yandý.
Baðýmýz içinde, bir gonca soldu,
Sol yaný delikti, her taraf kandý…
Ýstemsizce, yolum köye çevrildi,
Duydum ki, bir sabah ölmüþ kardeþim.
Bir ýssýz mezara, düþtü devrildi,
O gündür, bu gündür, sönmez ateþim.
O ölüp gidince, ben düþtüm zara,
Bilmedim, hayattan sýkýldýðýný.
Var git yolcu uðra, bak o mezara,
Görürsün, nereye yýkýldýðýný…
El çekti dünyadan, ahrete gitti,
Ýnançlý biriydi, müslümandý O.
Ve dünya çilesi, böylece bitti,
Henüz yirmisinde, bir civandý O…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.