Akþamüstüydü
gök yüzünden sallanan iplikler
birer birer kopuyorlardý
güneþ batmak üzere
yavaþ yavaþ düþüyordu
yüreðimde kazýlan
özlemin içine
derin bir kuyunun
dibidir yürek
içine düþen taþlarýn
aðýrlýðýný taþýr
düþüþlerin aðrýsýyla
yaþayýp yaþlanýr
gelmiþtim sadece
bahçeden biraz
reyhan toplayým
kokusuna karýþýp
unutulum
ince saplarýna yaslanýp
uyuyum
senin sesin bahçedeki
kuyunun içinden geliyordu
ben duyamadým ama
reyhan yapraklarý
duydular çaðrýþýný
aþaðý indim
ben göremedim ama
reyhan kokusu
yüreðimin dibine batan
senin güneþ koynunu
derinlikte açýlan kucaðýnýn
hayali üzerine uzandým
reyhan saplarýna yaslanýp
sonsuza dek uyudum