Sana müþtak bu aciz, sana vurgun efendim
Üstümdeki hakkýnýn, ödenmesi ne mümkün!
Leyla, Mecnun’dan öte, tutuldu akýl vadim
Ellerim hep duada, vaki vaktim topyekûn.
Yýllar geçtikçe daha artýyor hasreti yâr
Mahpusta gibi ruhum, dünya veriyor ayar
Altýn kafeste olsam, sýðamýyorum zinhar
Nur yüzünü temaþa, ancak veriyor sükûn.
Hayatýmý kuþattýn, Kalbim, Ruhum mest oldu
Ýlim, amel öðrettin, feyiz gönlüme doldu
Liyakat kazandýrdýn, gafil yolunu buldu
Muhabbet sofranýza, oturmaya hep meftun.
Ýzin ver huþu ile öpeyim ellerini
Talibim sohbetine, açýver yollarýný
Uzun menzil önümde, gel geçir çöllerimi
Nazarýnýn azýyla, yýkýlýr kavi sütun.
Arasa da bulamaz, darlýðý, bulan seni
Hýzýr’ým ve hazýrým! Kabul et sefil beni
Anne þefkati gibi, ihsanýn sarsýn teni
Nihayetsiz lütfüne, bu fakir muhtaç, tutkun…
Salih Yýldýz…13.09.2023
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.