TOPRAĞA KARIŞIYOR SANCISI YALNIZLIĞIN

Topraða karýþýyor sancýsý yalnýzlýðýn,
Bir damla yaðmur süzülüyor
Gülümseyerek zamana.

Yüzleþmelere tabi her tohum
Silkinerek uyanýyor uykusundan
Pýrýl pýrýl bir sabaha…

Bir volkana dönüþüyor suskunluk
Çýðlýklar sarýyor her yaný
Gizli bahçelerinde ömrün…

“Sararmýþ bir resim çaresizliðinde gamzelerin,
Dokundukça büyüyor içinde yokluðun
Çeyrek kala dudaðýna…”

Kýrýlgan dokunuþlar ,
Savaþ meydanlarýnda bir tebessümdür
Seslenir sitemle yalnýz insanlara…

7 Haziran 2006
Saat:22.06
Hatice Erdemir Kuzu

Sosyal Medyada Paylaşın: