Tanrým! Ben çýldýrmak üzereyim! Sevdim, kavuþamadým. Özledim çokça aðladým. Özledim bir kere sarýlamadým, En sonunda kafayý sýyýrdým. Sýyýrdým da Kimseye gýk diyemedim. Ýçim dýþýma çýkana kadar aðladým, Tanrým sana gözyaþlarý içinde bolca Dualar ettim. Ettim de Olmazlarý olduramadým! Kendimi öldüremedim, Gideni geri döndüremedim. Aþkýma sahip çýkamadým, Yýldým, pes ettim, yerlerde süründüm. Tanrým sana iyi bir kul da olamadým. Elimden tutan da olmadý, Ben de bir dala tutunamadým. Bu þehre de sen yoksun diye Küfrettim, sevemedim. Ama çekip de gidemedim. Bataklýðýna da battýkça battým... Çýkamadým. Ben yine, yeni ve yeniden bu þehirde Candan, canandan vazgeçtim...
12.09.2023 Yazým: 12.17 Son düzenleme: 23.07
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurdan Kaplan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.