buralarýn,
bir zamanlar, gök yüzü
koktuðunu hatýrlarým,
okyanusun, kýyýsýný döven;
kuzey tufaný gibi hýrçýndýr,
geceye ismini veren karan’ lýk,
her arayýþ,
senden bir parça daha
kesip alýr bedenimden,
bunca tanýdýk geçmiþin içinde;
ben miyim "o , yabancý, ?..
seslenmek yetmeyecekti;
unutulup kalacaktýk,
asileþen her öfke nöbetinin;
kalan sancýsýnda,
ben de öperim gözlerinden hasret,
ara ; bul,
kalbim, kalbinde ki, mezarlýðýnda..
karan
e. ey. z.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.