Son sözünü söyledin felek reva gördü mü Acý çeken kul oldum derde saldý hal beni Mutluluðu aradýn bir baþkasý verdi mi Çýnar gibi devirdi gözden akan sel beni.
Söz vermiþtik el ele ahire yürümeye Sevdanýn ateþinde mum gibi erimeye Aþýlmasý imkansýz dertleri sürümeye Daha aþk þafaðýnda darda koydu yol beni.
Ay karanlýk gecede bilemezsin halýmý Sabýr ettim günlerce boþa açtým elimi Tek dileðim sen idin vurup kýrdýn dalýmý Titrerken zemheride sarmaz oldu kol beni.
Yeþeren sevdamýza umutla bakýyorduk Ýki nehir yan yana umman’a akýyorduk Mutlu günler adýna tohumlar ekiyorduk Deryalara sýðmazken yutuverdi göl beni.
Buz kesen þu duvarlar sanki baðrýma çöker Acýmasýz o zalim yarama biber eker Ýçimde sessiz çýðlýk beni ölüme çeker Gelirsem de aklýna mezarýmda bul beni.