Koca þehir içimde sanki , ýssýz duvarlarda hýrpalanmýþ çizgiler kesik bir yaraya benziyor , asýrlardýr saklanan dolu dizgin duygular hiç bilebilirmiydik ki ayyuka çýkacak.Oysa biz hep yaþýyoruz zannederdik ta ki ellerimiz kavusuncaya dek. Nasýrlanmýþ aðrýlarda kalmýþ hatýralar.Hiç soyleme insan nasýl olurda çok sever.Klavuzu yoktur aslýnda yazgýmýzda vardýr.Alýþýyoruz en olmazýna þu hayatýn , kelebeklere inat üç güne ömür diyoruz belkide bu yüzden yaþamayý seviyoruz seninle. Katlanmak yok , dayanmakta hep var olmak seninle , çünkü insan kýyýsýna en güzel incilerini bazen bir gemi rýhtýmýnda , bazen yakamoz olunca sever. Bu gece doð üzerime yeniden ” iyikim ol.” Issýz adamda ay ýþýðýný vur içime. Hayalde olsa aydan sallanan salýncaðýmda kapat gözlerini sonsuzluða doðru ve fýsýlda o en çok sevdiðin parçalarý , nazenin çiçeði gibi aç beyaz rengini , konuþ benimle dilsiz dudaksýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
İçre Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.